دبستان
دبستان اولین روز دبستان بازگرد
کودکی ها شادوخندان باز گرد
باز گرد ای خاطرات کودکی
بر سوار اسب های چوبکی
خاطرات کودکی زیباترند
یادگاران کهن مانا ترند
درسهای سال اول ساده بود
اب را بابا به سارا داده بود
درس پند اموز روباه وخروس
روبه مکار ودزد چاپلوس
روز مهمانی کوکب خانم است
سفره پر زبوی نان گندم است
کاکلی گنجشکی باهوش بود
فیل نادانی برایش موش بود
با وجود سوز وسرمای شدید
ریز علی پیراهن از تن می درد
تا درون نیمکت جا می شدیم
ما پر ز تصمیم کبری می شدیم
پاکن هایی ز پاکی داشتیم
یک تراش سرخ لاکی داشتیم
کیفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت
گرمی دستانمان از اه بود
برگ دفتر ها از کاه بود
همکلاسیهای من یادم کنید
باز هم در کوچه فریادم کنید
کاش هرگز زنگ تفریحی نبود
جمع بودن وتفریقی نبود
کاش می شد باز هم کوچک می شدیم
لا اقل یک روز کودک می شدیم
یاد ان اموزگار ساده پوش
یاد ان گچها که مانده روی دوش
ای معلم نام وهم یادت به خیر
یاد درس اب و بابایت به خیر
ای دبستانی ترین احساس من
باز گرد این مشقها را خط بزن
مهر ماه که می رسد
تنگ می شود دلم برای مدرسه
می دود دوباره کودک درون من
پابه پای کوچه های مدرسه
یاد روزهای کودکی به خیر
روزهای سادهای که زندگی
مثل مشقهای خط نخورده ساده بود
لحظه های کودکانه که لذتش
تا همیشه جاودانه می نمود...
فصل مهر سالهای ما چه زود گذشت
مثل جمعه های مدرسه گذشت
برف کهنگی چه سرد وبی صدا
روی بام خاطراتمان نشست
دفتر سپید مشق هایمان
پشد از خطوط درهم وسیاه
ثلث اخر امد چه ناگهان
زندگی رسید تا میان راه
دلم پر می کشه وقتی این سرود رو می شنوم
یار دبستانی من ، با من وهمراه منی
چوی الف بر سر ما ،بغض من و اه منی
حک شده اسم من وتو رو تن این تخته سیاه
ترکه بیداد ستم مونده هنوز رو تن ما
دشت بی فرهنگی ما هرزه تموم علف هاش
خوب اگه خوب ، بد اگه بد ، مرده دل های ادماش
دست من وتو باید این پرده ها رو پاره کنه
کی می تونه جز من وتو درد ما رو چاره کنه
یار دبستانی من...
